Φανταστείτε ένα μεγάλο δωμάτιο που στο ταβάνι του υπάρχει μια τεράστια λάμπα εκτυφλωτικού άσπρου φωτός.Το δωμάτιο αυτό είναι γεμάτο πόρτες και χωρίσματα έτσι ώστε όταν μπαίνει κάποιος απο μία πόρτα βλέπει μόνο ένα τμήμα της λάμπας αλλά δεν βλέπει τίποτα άλλο ,ουτε τους άλλους που μπαίνουν απο τις άλλες εισόδους.Ετσι ο καθένας που μπαίνει απο μία πόρτα θεωρεί οτι αυτός βλέπει το φώς και είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο δικός του διάδρομος είναι ο μοναδικός.Αυτο συμβαίνει και με τους ανθρώπους.Μόνο όταν πέσουν οι τοίχοι του δωματίου του νού θα μπορέσει να φανεί το φως στην ολότητα του.
Ποιά είναι τα στεγανά του νού μας;Μερικά απο αυτά:
α/Μόνο ο δικός μου δρόμος είναι ο σωστός
β/Μόνο η δική μου χώρα,οι δικοί μου άνθρωποι,οτιδήποτε μοιάζει με μένα
είναι σωστό και καλό
γ/Μόνο εγώ υποφέρω,μόνο εγώ είχα τους καλύτερους η τους χειρότερους γονείς
δ/Γιατί σε μένα αυτά;
ε/Οι άνθρωποι είναι καλοί και κακοί
στ/Οποιος δεν μου κολλάει είναι κακός και προδότης .
ε/Μόνο αυτό που βλέπω υπάρχει κλπ.
Να πουμε μερικά πράγματα για το τελευταίο:
Βλέπουμε τα πράγματα στατικά γιατί το μάτι μας έχει αδυναμίες α)Αν μπορούσαμε να δούμε όλο το φάσμα των ακτινοβολιών ολόγυρα μας θα περιβαλλόμασταν απο ένα εκτυφλωτικό φώς.β)Αν μπορούσαμε να διακρίνουμε αντικείμενα με πολύ μικρή διάμετρο π.χ.μικροοργανισμούς θα βλέπαμε μια συνεχή ροή γ)Αν μπορούσαμε να δούμε τα πάντα ταυτόχρονα θα βλέπαμε μια μεγαλύτερη συγκέντρωση ενέργειας όπου υπάρχει ύλη και αραιότερη αλλού.
Στην ολιστική ιατρική και γενικά στον ολιστικό τρόπο ζωής όλα είναι ένα,όλα δονούνται και όλα είναι ενέργεια.Υπάρχουν ασθενείς και όχι ασθένειες . Είναι στάση ζωής και θεώρησης του κόσμου. Βέβαια όσες αλήθειεςκαι να πεί κάποιος, καθένας ακούει αυτόπου θέλει να ακούσει και βλέπει αυτόπου έχει επιλέξει να δεί ανάλογα με τοενεργειακό του επίπεδο και τα συμφέροντα του