Συνέντευξη μου στο περιοδικό ICONA της Αλεξανδρούπολης σχετικά με την μουσική μου που ασχολούμαι ερασιτεχνικά

Γιώργος Ασιθιανάκης:

«Αν δεν έβγαζα τα τραγούδια μου θα ήμουν ένας άνθρωπος μισός!»

Έγραψε ο Νικολό Μακιαβέλι στον Ηγεμόνα: «Το χάσμα ανάμεσα στο πώς θα έπρεπε να ζει κανείς και στο πώς πραγματικά ζει, είναι τόσο μεγάλο ώστε, ο άνθρωπος που αμελεί αυτό που πραγματικά γίνεται, προς χάριν αυτού που θα έπρεπε να γίνεται, παίρνει το δρόμο προς την αυτοκαταστροφή και όχι προς την αυτοσυντήρηση». Όσο κι αναποδέχθηκα και πίστεψα βαθιά -στην πορεία της ζωής μου- σ’ αυτά τα λόγια, δεν έπαψα να αναζητώ ανθρώπους-προκλήσεις που θα τα ανέτρεπαν. Ο Γιώργος Ασιθιανάκης είναι μια από τις περιπτώσεις των ανθρώπων όπου μόνοι τους παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και τη διαμορφώνουν. Κι αν δούλεψε σκληρά και πειθαρχημένα με τον εαυτό του για να είναι σήμερα γνωστός Νευροχειρουργός στό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης δε δίστασε να διεκδικήσει –και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένα- μια θέση στο φως  με την άλλη του ιδιότητα, αυτήν του μουσικού συνθέτη. Στην Κρήτη, απ’ όπου κατάγεται άλλωστε, λένε ότι ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα.

Γράφει η Καίτη Μακρή

Γιατί γράφετε μουσική κύριε Ασιθιανάκη ;

Νομίζω δεν υπάρχει γιατί. Είναι κάτι που δεν το διάλεξα –γεννήθηκα έτσι. Πολλές φορές νιώθω ότι υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος μέσα μου που γράφει μουσικές και τραγούδια. Ολόκληρες μελωδίες μού έρχονται από μόνες τους.

Γράφετε στίχους,«κατασκευάζετε» μουσική, τραγουδάτε. Όλα συμβαίνουν όποτε κάτι σας εμπνεύσει ή υπάρχουν μέσα σας ήδη; 

Γράφω μουσική, στίχους αλλά δέν τραγουδάω όμως γιατί αφ' ενός δεν έχω φωνή και αφ ετέρου θα έπρεπε τότε να ασχολούμαι μόνο με τη μουσική –θα ήταν ασυμβίβαστο όπως το νοιώθω μέσα μου αυτή τη στιγμή με την ιδιότητα μου ως γιατρός. Oλα υπάρχουν μέσα μου αλλά χρειάζεται η "έμπνευση" για να βγούν. Όταν κάποιος ελευθερωθεί από τά σφιξίματα και τους φόβους του καί ανοίξουν τά μάτια της ψυχής, εμπνέεται από τα πάντα

Αυτός που φτιάχνει μελωδίες είναι, λένε, ταγμένος από το Θεό να γίνει μουσικός. Ένας ταγμένος όμως, ακούει αλλιώς γιατί έχει μέσα του ένα πολύ ιδιαίτερο υλικό. Ο ήχος είναι ιδιαίτερο υλικό! Εσείς με ποιο τρόπο το διανοείστε αυτό;

Ο πραγματικός καλλιτέχνης είναι ένας μετασχηματιστής της κοσμικής ενέργειας-ένας οργονοσυσσωρευτής κατά κάποιο τρόπο. Γεννιέσαι μ'αυτό και οι λέξεις, οι ήχοι, οι εικόνες είναι απλά εργαλεία.Το όργανο είναι το σώμα-μυαλό μας και θεωρώ υποχρέωση μας να τά διατηρούμε σε καλή κατάσταση. Αυτή η κοσμική ενέργεια λέγεται πότε Θεός καί πότε διάβολος στις διάφορες θρησκείες που έχουν εμφανιστεί στη γή. Για τον ήχο τώρα, ναι, είναι ιδιαίτερο υλικό.Οι πρώτοι ήχοι που ακούει ο άνθρωπος είναι οι χτύποι της καρδιάς της μητέρας πού μεταδίδονται από το αμνιακό υγρό.Αν η σχέση μητέρας-εμβρύου είναι διαταραγμένη θα υπάρξει πρόβλημα στον ενήλικα αργότερα στη σχέση του με τη μουσική. Η κάθε νότα οδηγεί σε μια συγκεκριμένης συχνότητας κυτταρική ταλάντωση που οδηγεί με τη σειρά του  στην εναρμόνιση με το σύμπαν

Αν κάποιος έχει πραγματικά "ιδιαίτερο υλικό" και είναι "ταγμένος από το Θεό" πρέπει να περάσει πολλά εμπόδια για να είναι έτοιμος να δώσει. Να το πώ αλλοιώς: Οι "ουρανοί" όταν προορίζουν κάποιον για κάτι μεγάλο πρώτα τον δοκιμάζουν και αν χρειαστεί τον βασανίζουν. Τά εμπόδια αυτά έχουν κοινό παρανομαστή την ανυπαρξία δηλαδή το θάνατο και τον φόβο που μας προκαλεί. Άν δεν καταλάβεις το μυστήριο του θανάτου δεν θα καταλάβεις ποτέ τι είναι ζωή –λίγα λεπτά προτού πεθάνεις θα το δείς βέβαια, αλλά συνήθως, στους περισσότερους είναι τότε αργά.

Πόσο δύσκολο ήταν να τηρήσετε τις ισορροπίες και να παραμείνετε συνεπής στο λειτούργημά  σας  αλλά και να ευδοκιμήσετε ως καλλιτέχνης;

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο.Η Ν/Χγική είναι μια πολύ αυστηρή και απαιτητική δουλειά πού έχει και αυτή κάτι το θεϊκό μέσα της. Δέν μπορούν όλοι να είναι λειτουργοί της υγείας. Δέν φτάνει η επιστημονική εμπειρία-να είσαι ένα εξειδικευμένο ρομπότ δηλαδή- χρειάζονται κι άλλα πράγματα

Ποιοί Έλληνες ή ξένοι συνθέτες είναι πολύ κοντά στον δικό σας τρόπο έκφρασης;

Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Τό πώς εκφράζεται ο καθένας είναι κάτι μοναδικό.  Ισως κάποιοι ανώνυμοι Κρητικοί συνθέτες που έχουν γράψει παραδοσιακά αριστουργήματα. Έχω βέβαια επηρεαστεί από πάρα πολλούς παλιούς και σύγχρονους. Κάποια πασίγνωστα ονόματα: Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Θεοδωράκης, Σπανός, Λοϊζος, Duke Elington, Paul Mc Cartney, Queens, Bon jovi... Πάντως ως συνθέτης (και ως άνθρωπος) μ αρέσει ν ασχολούμαι με πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και τομείς ταυτόχρονα.

Στο σημερινό μουσικό τοπίο κυριαρχεί η ηλεκτρονική μουσική κι ο πειραματισμός. Δώστε ένα σχόλιο για τη σύγχρονη μουσική παραγωγή;

Όλες οι μουσικές είναι καλές αρκεί να είναι αληθινές και να εκφράζουν αυτό που νιώθουν πραγματικά οι άνθρωποι. Η τέχνη είναι κάτι που προχωρά συνέχεια Ανεξάρτητα αν μια μουσική είναι ηλεκτρονική ή όχι, αξία έχει η μελωδική γραμμή και ο ρυθμός που δημιουργείται απ αυτήν. Το να βάλω 3 ακκόρντα, ένα ρυθμό και διάφορα εφφέ στο κομπιούτερ είναι κάτι πολύ εύκολο και φτηνιάρικο που πρέπει να στηριχτεί στον εντυπωσιασμό για να πουλήσει για λίγο. Αυτό δεν είναι μουσική αλλά υποκουλτούρα που χρειάζεται συνεχή πλύση εγκεφάλου σε παθητικοποιημένους ακροατές για να επιβιώσει. Ολα αυτά θα ξεχαστούν και θα μείνει μόνο η μουσική που μιλάει στην καρδιά και στο μυαλό των ανθρώπων. Μιά καλή μελωδία είτε έχει ηλεκτρονική ενορχήστρωση είτε όχι θα είναι καλή. Μιά κακή θα είναι κακή. Τέλος ως μουσικός αγαπώ τά τραγούδια που στηρίζονται περισσότερο στη μελωδία και λιγότερο στην ατμόσφαιρα. Σήμερα η μελωδία έχει υποβαθμιστεί, κυριαρχεί η ατμόσφαιρα και η εντύπωση. 

Η σύνθεση διδάσκεται, είναι δώρο θεού, κατακτάται, και τα τρία μαζί ή κάτι άλλο;

Είναι δώρο Θεού δεν διδάσκεται. Οι μουσικές γνώσεις, όμως, βοηθάνε. Απ' την άλλη τα Ωδεία μένουν στην επιφάνεια και κατά κάποιο τρόπο σκοτώνουν την ελεύθερη έκφραση καί τό συναίσθημα 

Όλα, τελικά,  υπηρετούν την τέχνη με έναν τρόπο θεϊκό. Ό,τι αγαπάει κανείς, αυτό είναι. Νιώθετε όμως ικανοποίηση ως δημιουργός; Τι μένει μέσα σας όταν ολοκληρώνεται ένα έργο;

Δημιουργός μπορεί να είναι κάποιος σε πολλούς τομείς. Ειναι το ανώτερο επίπεδο ολοκλήρωσης του ανθρώπινου όντος. Ολα τά άλλα, όπως να μαζεύει κανείς λεφτά, να ασκεί εξουσία κ.λπ. είναι ψευδαίσθηση παρηγοριάς, γιατί νιώθει νεκρός μέσα του. Τά όποια έργα μου -μουσικές και τά τραγούδια μου κλπ.τά νιώθω σαν παιδιά μου. Άν αξιωθώ να μείνει κάτι θα είμαι ικανοποιημένος.

Τί εκχυδαΐζει κι ευτελίζει  την ελληνική μουσική σήμερα;

Όλα τά κακά στην ελληνική και παγκόσμια μουσική έχουν ένα κοινό παρανομαστή: το χρήμα ως αυτοσκοπό. Η "αρπαχτή" κυριαρχεί, είναι ουσιαστικά ένα μπαλλάκι πού παίζεται ανάμεσα στους παθητικούς ακροατές που θέλουν να χοροπηδήσουν για 4-5 μήνες με ένα σκοπό, στα διάφορα ψώνια που βγαίνουν συνέχεια και στις διάφορες εταιρείες εμπορευματοποίησης της τέχνης . Το ελληνικό κοινό –όπως σε όλες τις χώρες του πλανήτη είναι έρμαιο μιάς πολιτικής παραγωγής υποκουλτούρας πού σκόπιμα κρατά τον κόσμο σε κατάσταση παθητικότητας και γενικότερα αποβλάκωσης. Υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια ,κύρια από τά μέσα μαζικής ενημέρωσης, υποταγής,  αποπροσανατολισμού και κατεύθυνσης των συνειδήσεων. Το ζητούμενο είναι να μπείς και να παραμείνεις σ ένα μικρό κουτάκι που μέσα σ αυτό χαίρεσαι, λυπάσαι, χοροπηδάς μέχρι να πεθάνεις, να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος, δηλαδή ελεγχόμενος. Για όλους αυτούς απαραίτητο είναι ο κόσμος να τρώει πάσης φύσης υλικά, πνευματικά, καλλιτεχνικά σκουπίδια και να νιώθει σκουπίδι μέσα του. Η κύρια δουλειά αποπροσανατολισμού γίνεται από την τηλεόραση και λιγότερο από το ίντερνετ, για τά γνωστά -άγνωστα κολοσσιαία συμφέροντα. Είναι τόσο πολλές οι μετριότητες καί οι ατάλαντοι σήμερα πού βγαίνουν στην επιφάνεια με την τεχνολογία που υπάρχει πού είναι πολύ πιό δύσκολο σήμερα κάποιος να ξεχωρίσει απ ότι παλιά. Παρ' όλα αυτά τά θλιβερά, αν κάποια μουσική, τραγούδι αξίζει πραγματικά ο κόσμος θα τό αγκαλιάσει. Απλά, όπως είπα, είναι πιο δύσκολο να γίνει σήμερα αυτό απ' ότι στο παρελθόν.

Οι μαντινάδες- κάτι που χαρακτηρίζει την Κρήτη- τί θέση έχουν στο μουσικό σας γίγνεσθαι;

Είμαι κρητικός της διασποράς και γράφω μαντινάδες της διασποράς –κάτι τέτοιο

Το τραγούδι, ως έκφραση, πώς λειτουργεί;

Είναι κάτι σαν τον αέρα που αναπνέουμε, είναι ελευθερία. Οπως υπάρxουν δυό κατηγορίες ανθρώπων αυτοί που αναπνέουν βαθειά και αυτοί που αναπνέουν επιφανειακά, έτσι υπάρχουν και οί άνθρωποι που τραγουδάνε και αυτοί πού δεν τραγουδάνε.

Κατά πόσο ένας καλλιτέχνης θα πρέπει να εναποθέτει την καλλιτεχνική του ανέλιξη στα όνειρα και στην τύχη;

Χωρίς όνειρα είσαι νεκρός και τύχη δεν υπάρχει. Βασικά μέσα μας ο καθένας μας ξέρει τι θα γίνει.Δέν υπάρχουν αδύνατα πράγματα –αν και ένας άνθρωπος στον κόσμο έχει καταφέρει κάτι μπορείς και σύ. Η επιτυχία είναι ένας συνδυασμός γονιδίων και δύναμης θέλησης. Βέβαια η κοινωνική καταγωγή,τά κοινωνικά εμπόδια παίζουν σημαντικό ρόλο. Το να λέμε όμως ότι όλα είναι διεφθαρμένα γι αυτό δεν γίνεται τίποτα είναι μια δικαιολογία για να μην πολεμήσουμε. Φυσικά και ο καλλιτέχνης πρέπει να ονειρεύεται και να πολεμάει για τά όνειρα του. Ο κύριος εχθρός είναι πρώτα ο εαυτός του-όπως στον καθένα μας- και μετά όλοι οί άλλοι

Με το διπλό cd σας «Τα τραγούδια των κυμάτων» γνωρίσαμε τη δουλειά σας και την αγαπήσαμε. Στο YouTube τα τραγούδια σας αναζητούνται ολοένα και περισσότερο. Το ορχηστρικό σας "Πολεμικό", "Ο Τυχερός" αλλά και τα πολύ τρυφερά και ιδιαίτερα τραγούδια "Θα πω απόψε σ' ένα αστέρι" και "Η χειρότερη Ποινή" που συνθέσατε πάνω σε στίχους του επίσης "δικού μας" γιατρού Χειρουργού και Λέκτορα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, μας κάνει να νιώθουμε πως στα μέρη μας στην Ιατρική εναλλακτικά και υποστηρικτικά "επιχειρείται" μουσικοθεραπεία. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αποκαλύψτε μας τι ακολουθεί.

  Ναι είναι αλήθεια με τον Κώστα Ρωμανίδη προέκυψε αβίαστα η συνεργασία μας και όντως γεννήθηκαν μερικά διαμάντια. Προχωρώ και σε άλλους δρόμους.  Σύντομα θα βγεί μια καινούργια δουλειά που λέγεται "Πλανήτης Ελλάς" όπου την ενορχήστρωση των τραγουδιών έχει αναλάβει ο Μιχάλης Νικολούδης. Η αρχική ιδέα είναι πολύ πρωτότυπη έχει στιχοποιηθεί και μελοποιηθεί το αναγνωστικό της 5ης και 6ης

Δημοτικού. Συνεργάζομαι με άλλους δύο εξαιρετικούς συνθέτες τον Κώστα Πετράκη και τον Στέλιο Χουσά. Τούς στίχους υπογράφει η Δώρα Πρωτόπαπα η στιχουργός και συγγραφέας με την οποία συνεργάστηκα και στα Τραγούδια των Κυμάτων και αγαπώ να συνδημιουργώ, και η Μαριάνθη Θεωδοροπούλου. Τραγουδάει η Μαντώ, η Κατερίνα Τσιρίδου, ο Αλέξανδρος Χατζής, η Καίτη Μακρή, ο Γιώργος ο Δασκαλάκης, ο Νίκος ο Ανδρουλάκης,η Σοφία Τσέρου.  Επίσης έχω διάφορες άλλες προτάσεις για δουλειές αλλά δέν μ' ενδιαφέρουν άμεσα αυτή τη στιγμή. Είναι σημαντικό για μένα να παρακολουθώ ολόψυχα και με συνέπεια τη γέννηση των τραγουδιών μου σε κάθε μια δουλειά μου ξεχωριστά.

Τι θέση έχει η Θράκη στην καρδιά σας; Υπάρχει στα τραγούδια σας;

Όταν ήρθα εδώ δεν ήξερα τίποτα για την περιοχή. Αλλά όσο ανακαλύπτω τους ανθρώπους της τόσο τους αγαπάω. Πιστεύω κάποια στιγμή αυτό θα βγεί στα τραγούδια μου.